منتشر شده در بخش فارسی خبرگزار دولتی روسیه (اسپوتنیک)

باز نشر در: نامه نیوز / مثلث آنلاین / عصر دیپلماسی / هابیلیان / مجله اینترنتی خواندنی‌ها

بر اساس سخنان آنگلا مرکل، نفوذ ایران و روسیه در سوریه بیش از هر چیز بیشتر می شود. زیرا هدف این دو کشور نابودی تروریسم است.

آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در مجلس آلمان (بوندستاگ) در دستور کار اجلاس اتحادیه اروپا گفت: وقتی من درباره پیامدهای ژئوپلیتیکی (عملیات ترکیه در سوریه) صحبت می کنم، باید به این واقعیت توجه کرد که بعد از خروج سربازان آمریکایی، نقش روسیه به همراه ایران در منطقه رشد چشمگیری داشته است. وی در این سخنرانی خود، حضور و نفوذ ایران و روسیه را در سوریه را بیشتر از پیش مهم دانست.

مجتبی جلال زاده پژوهشگر، کارشناس مسایل بین الملل و سیاست های آمریکا در تعامل با ایران در این خصوص با خبرگزاری اسپوتنیک گفتگو نمودند.

چرخش آمریکایی

ترامپ چه سیاستی درباره سوریه دارد؟

منتشر شده در: 🔺هفته‌نامه خبری - تحلیلی مثلث، شماره 353، شنبه 9 اردیبهشت 1396

بازنش در: ایرنا مقاله، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی،

--------------------------------

با شروع ناآرامی‌ها در سوریه از سال 2010، ایالات متحده آمریکا  سیاست مشخصی را دنبال کرده است. سیاستی که آمریکا و مخالفان بشار اسد را در یک جبهه قرار می‌داد و سخن مشترک آنان، «برکناری اسد از قدرت» حتی به‌عنوان پیش‌شرطی برای مذاکرات و حل بحران سوریه از طریق سیاسی بود. با عبور از این موضوع که سیاست‌های آمریکا در قبال بحران سوریه، منطقه را با چه چالش‌هایی روبرو کرده است و ظهور داعش را منجر شده است، به این نکته می‌پردازیم که چرا اکنون زمزمه‌هایی از کاخ سفید مبنی بر عدم مخالفت با ادامه حیات سیاسی بشار اسد و دیدن سهمی برای وی از آینده قدرت در سوریه، به گوش می‌رسد. آِیا مواضع آمریکا دچار چرخشی محسوس شده است یا منافع آمریکا در منطقه دست خوش تغییرات گردیده و در دیدگاه سوم شاید هر دو توأمان منجر به تغیر در برآیند کنش سیاست خارجی ترامپ در این موضوع شده است.

رویکرد روسیه نسبت به بحران سوریه

منتشر شده در: مجله ایرانی روابط بین‌الملل

-------------------------------

مقدمه

وقوع بهار عربی در شمال آفریقا و تسری آن به خاورمیانه سبب شد تا بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، رویکردهای متفاوتی را نسبت به این منطقه اتخاذ نمایند. بحران سیاسی سوریه که از مارس 2011 شروع شد، دارای ابعاد منطقه‌ای و بین‌المللی است.بر همین اساس موضع‌گیری روسیه در قبال بحران این کشور نیز بر مبنای شماری از ملاحظات راهبردی و منافع روسیه در سطح بین‌المللی، منطقه‌ای و نیز در خود روسیه شکل گرفته است. روسیه،به‌عنوان یکی از بازیگران فرامنطقه‌ای حاضر در خاورمیانه که تاریخچه حضور آن به دوره تزارها بازمی‌گردد، در جریان این خیزش‌ها، رویکرد خود را نسبت به این منطقه تغییر داده و در هر یک کشورهای قیام کرده با توجه به منافع و ابزار خود، سیاستی متفاوت را اتخاذ نموده است. همچنین منطقه خاورمیانه به دلیل داشتن منابع انرژی و موقعیت ژئوپلتیکی، حوزه منفعتی غیر قابل اغماض برای بازیگری چون روسیه محسوب می‌شود.

کنفرانس امنیتی مونیخ

🔺هفته‌نامه خبری تحلیلی مثلث، سال 6، شماره 348، 3 اسفند 1395

همایش امنیتی مونیخ (Munich Security Conference (MSC)‎) کنفرانسی است در دست بخش خصوصی که در زمینه سیاست‌های امنیت جهانی فعالیت میکند. این همایش هرساله در ماه فوریه در هتل بایریشر هوف در مونیخ آلمان برگزار می‌شود. در کنفرانس مونیخ تصمیمی گرفته نمی‌شود و صرفاً ویژه اظهار نظر، رایزنی و دیدارهای سیاسی است. در این کنفرانس هر سال به‌طور ویژه به یک موضوع مهم امنیت بین‌المللی پرداخته می‌شود. کنفرانس مونیخ به یکی از مجامع بین‌المللی مهم در عرصه امنیت جهانی تبدیل شده‌است و به دلیل تشابه کمی و کیفی و بازتاب‌های آن با مجمع جهانی اقتصاد، به داوس امنیتی نیز شهرت دارد.

حلب، نخستین خاکریز نبرد

بایسته های حضور ایران در نبرد حلب

منتشر شده در: هفته‌نامه مثلث، سال 6، شماره 339، 4 دی‌ماه 1395

-----------------------------------

مقدمه

تروریسم پدیده‌ای است که طی سالیان اخیر به یکی از مهم‌ترین موضوعات نظام بین‌الملل و به یکی از چالش‌های جدی منطقه خاورمیانه تبدیل شده و دستور کار جامعه جهانی را به خود جلب کرده است. این پدیده بر شیوه تعیین سیاست خارجی دولت‌ها تأثیرگذار بوده و فراتر از آن موجب تغییر در بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای خاورمیانه شده است. تحول از بُعد کنش‌گران موجب گردیده تا جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان بازیگری تأثیرگذار در معادلات مبارزه با تروریسم، اقدام به عمل نماید. اگرچه پیروزی حلب بزرگ‌ترین خبر هفته‌ای بود که گذشت، اما تحلیل‌های متفاوتی پیرامون آن شکل گرفت و گاهاً دیدگاه‌های متعارضی در خصوص آن بیان شد؛ هرچند که صدای واحدی از سیاسیون ایرانی به گوش رسید. پیروزی در آزادسازی بخشی از شهر حلب که به‌عنوان پایگاه اصلی مخالفان بشار اسد طی سال‌های ناآرامی و بعد از آن در جنگ داخلی سوریه، شناخته می‌شود، بی‌شک دستاورد بزرگ محسوب شده و ضربه‌ای کاری را بر پیکر خسته و زخم خورده تروریسم وارد می‌آورد. با نگاه به نیروهای حاضر در این نبرد و حضور مستشاران نظامی روسیه و ایران در کنار ارتش و نیروهای بسیج مردمی سوریه، این پرسش مطرح می‌شود که دلیل حضور ایران در این کارزار چیست؟ کشوری که مرز مشترک با ایران ندارد و به‌عنوان یکی از کانون‌های بی‌ثباتی و ناامنی در خاورمیانه شناخته می‌شود، حضور نظامیان ایران، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ در این جستار با عبور از این‌که چرا و چگونه حلب آزاد شد، به نقش ایران و دلایل حضور کشورمان در این جنگ نامتقارن می‌پردازم.

منتشر شده در: پایگاه خبری تحلیلی الف، 11/06/1395، کدمطلب:  387326

بازنشر در: وب‌سایت خبری تحلیلی دیده‌بان روسیه

در همکاری با: آقای مصطفی آذریان، کارشناس مسائل سیاسی؛ تحلیل‌گر استراتژیک روسیه

-----------------------------------------------

مقدمه

«استفاده روسیه از پایگاه نوژه پایان یافت.» این همه آن چیزی بود که از صحبت‌های بهرام قاسمی (سخنگوی وزارت امور خارجه) در روز گذشته می‌توان برداشت کرد. خبر توقف موقتی همکاری نظامی روسیه و ایران بر علیه داعش، به همان اندازه کوتاه بود که خبر شروع همکاری، مختصر و مفید منتشر شد. اما فارغ از اصل این دو رویداد، یعنی شروع استفاده نظامی روسیه و حضور جت‌های جنگنده و بمب افکن روس در پادگان نوژه همدان و زمانی که استفاده از این پایگاه متوقف شد، بایستی به پیامدهای این حضور نظامی و فراتر از آن به روابط راهبردی روسیه و ایران نگریست. چرایی این همکاری و کنکاش حقوقی آن که باید بر اساس اصول 146 و 176 قانون اساسی مورد بحث قرار گیرد، موضوع این یادداشت نمی‌باشد. بلکه کوشیده شده است تا فراتر رفته و با تکیه بر واقع‌بینی در سطح تحلیل میانی، به واکاوی منافع دوسویه این همکاری راهبردی در جنبه تحولات منطقه‌ای و جهانی بپردازیم. بر همین اساس با نگاهی تحلیلی در پی چرایی این همکاری و جذابیت‌های آن برای ایران و روسیه هستیم.

منتشر شده در: پایگاه خبری تحلیلی فــرارو، کد خبر: 25498، تاریخ: 1394/10/01

بازنشر در: پایگاه خبری تحلیلی هدانـا، کد خبر: 328749، تاریخ: 1394/10/01

-----------------------------------------------------

مقدمه

طی روزهای گذشته مرکز دین و ژئوپولتیک (وابسته به تونی بلر، نخست وزیر سابق بریتانیا) گزارشی را منشتر کرده است که در آن به آرایش گروه­ های معارض و مخالف بشار اسد پرداخته است. محورهای اصلی این گزارش به شرح ذیل است:

1.       60% از این گروه ها، افراطی هستند

2.       25% از این گروه ها، هرچند که معتدل به شمار می آیند اما با رهبری گروه های افراطی مشکلی ندارند

3.       تقسیم گروه های مخالف حکومت اسد، به میانه رو و تندرو، محکوم به شکست است

4.       حتی با از بین رفتن داعش، مشکل افراط گرایی حل نمی شود

5.       80% این گروه ها، قائل به رفتن بشار اسد می باشند

6.       مبارزه با این گروه ها از طریق ایدئولوژی و کار فرهنگی باید صورت پذیرد

و در مقابل دو راه کار عمده پیشنهاد می دهد:

·         برکناری بشار اسد از قدرت

·         تقابل ایدئولوژیک و فرهنگی با گروه هایی که مسلحانه می جنگند