پایان مشاور روسیه دوست

دیدن جهان از نگاه دونالد ترامپ

(بررسی سیاست خارجی آینده آمریکا در دوره ترامپ)

🔺هفته‌نامه خبری تحلیلی مثلث، سال 6، شماره 343، 2 بهمن 1395

🔹دریافت فایل (PDF)

بیستم ژانویه (1 بهمن) ترامپ در حالی وارد کارخ ریاست جمهوری آمریکا می‌شود و بر مسند قدرت تکیه می‌زند که علاوه بر مخالف‌های درونی در ایالات متحده، صحنه بین‌الملل نیز روی آرام و خوشی به ترامپ نشان نداده است. چالش‌های پیشِ روی رئیس‌جمهور تازه آمریکا، حکایت از روزهای پر فراز و نشیب آینده دارد. «آمریکا در درجه اول» شعاری است که در ماه‌های اخیر ورد زبان چهل و پنجمین رئیس جمهوری  این کشور بوده است. این شعار بیان‌گر این است که سیاست خارجی رئیس‌جمهوری جدید چگونه خواهد بود و دیدگاه‌های سیاست خارجی ترامپ به چه سمت و سویی سوق پیدا می‌کند. اما این نکته را نبایستی از خاطر برد که دانستن این‌که سیاست خارجی دونالد ترامپ به چه چیز شباهت خواهد داشت دشوار است. رئیس‌جمهوری جدید جزییات نیات خود را نه در اسناد مکتوب و نه در سخنرانی‌هایش بیان نکرده است. چند مصاحبه یا اظهاراتی در طول کارزار انتخاباتی و اخیراً، گزینش اعضای دستگاه مدیریتی او امکان می‌دهد که بتوان موضوع را کمی روشن‌تر دید. در این جستار طی دو محور به بررسی سیاست خارجی احتمالی آمریکا در دوره ترامپ می‌پردازم:

حلب، نخستین خاکریز نبرد

بایسته های حضور ایران در نبرد حلب

منتشر شده در: هفته‌نامه مثلث، سال 6، شماره 339، 4 دی‌ماه 1395

-----------------------------------

مقدمه

تروریسم پدیده‌ای است که طی سالیان اخیر به یکی از مهم‌ترین موضوعات نظام بین‌الملل و به یکی از چالش‌های جدی منطقه خاورمیانه تبدیل شده و دستور کار جامعه جهانی را به خود جلب کرده است. این پدیده بر شیوه تعیین سیاست خارجی دولت‌ها تأثیرگذار بوده و فراتر از آن موجب تغییر در بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای خاورمیانه شده است. تحول از بُعد کنش‌گران موجب گردیده تا جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان بازیگری تأثیرگذار در معادلات مبارزه با تروریسم، اقدام به عمل نماید. اگرچه پیروزی حلب بزرگ‌ترین خبر هفته‌ای بود که گذشت، اما تحلیل‌های متفاوتی پیرامون آن شکل گرفت و گاهاً دیدگاه‌های متعارضی در خصوص آن بیان شد؛ هرچند که صدای واحدی از سیاسیون ایرانی به گوش رسید. پیروزی در آزادسازی بخشی از شهر حلب که به‌عنوان پایگاه اصلی مخالفان بشار اسد طی سال‌های ناآرامی و بعد از آن در جنگ داخلی سوریه، شناخته می‌شود، بی‌شک دستاورد بزرگ محسوب شده و ضربه‌ای کاری را بر پیکر خسته و زخم خورده تروریسم وارد می‌آورد. با نگاه به نیروهای حاضر در این نبرد و حضور مستشاران نظامی روسیه و ایران در کنار ارتش و نیروهای بسیج مردمی سوریه، این پرسش مطرح می‌شود که دلیل حضور ایران در این کارزار چیست؟ کشوری که مرز مشترک با ایران ندارد و به‌عنوان یکی از کانون‌های بی‌ثباتی و ناامنی در خاورمیانه شناخته می‌شود، حضور نظامیان ایران، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ در این جستار با عبور از این‌که چرا و چگونه حلب آزاد شد، به نقش ایران و دلایل حضور کشورمان در این جنگ نامتقارن می‌پردازم.